SON KUŞLAR

Bir komþumuz vardý.
Adý Anna.
Sýrtýnda bohçasý
Aðzýnda yaþmaðý
Ýðne-iplik satardý kolu komþuya.

Kocasý Sarkis,
Hiç yerinden kalkmazdý.
Sabah akþam
Süpürge yapardý iki okka buðdaya.

Köyün tam ortasýnda
Derenin kenarýnda
Topraktan göçleri
Bir taþýmlýk yükleri vardý.

Tavan silinecek Anna!
Baklava döþenecek Anna!
Bebeðin göbeði kesilecek Anna!
Koþardý garibim,
Boðaz tokluðuna...

Bir þeyler oldu çocukluðumda.
Sanki fazla geldi Anna
doðduðu topraklara...
Kýbrýs Barýþ Harekatý baþlamýþtý ya...

Sessizdiler, sessizce gittiler
Adý batasýca Ýstanbul’a!...
Daðýmýzýn çiçekleri,
Topraðýmýzýn yetimleriydi
Sarkis ile karýsý Anna...

Ne zaman baksam kapý arkasýna,
Sen kaldýn hep aklýmda.
Ah bir çözülse o süpürge;
Yürekler bir bir dillense...
Bütün sýr sende Sarkis Amca!

Son kuþlardý, gittiler.
Onlar da bizi terkettiler.
Sökük kaldý düðmemiz,
Sökük kaldý yüreðimiz!...


Yazan:MEHPARE GÖKÇE
Sosyal Medyada Paylaşın: