Bir çocuk düþtü balkondan. Eðildim,baktým. Kanlar içinde küçük bir vücut. Küçücük elleri açýk Küçük burnundan sýzan kan dudaðýnýn kenarýndaki þeker parçasýna yapýþýk kafasý saða doðru yatýk O daha küçük bir çocuk!
Baðýrýyorum avazým çýktýðý kadar -Birinin çocukluðu düþmüþ balkondan Çocukluðunu kaybeden var mý? Dinliyorum... . . Ne bir ses ne de bir soluk Sadece içimdeki çocuk ve yerdeki ceset çocukluk.
Diyor ki bana içimdeki çocuk: -Ceset çocukluk þimdi uzakta Hiroþima’da kül olan, Rojava’da katledilen, Somali’de açlýktan ölen, Gazze’de kurþuna dizilen Yani cennetteki çocuklarla oynamakta.
Ve ötelerden bir anne yüreði susarak baðýrmakta Islanamayan gözleri bakmakta Kollarýndaki buz gibi,taþlaþmýþ çocuðunun mosmor suratýna.
’’Çocuklara kýyanlar,kendi içindeki çocukluðu intihar etmiþ olanlardýr.’’ Sosyal Medyada Paylaşın:
sudaki buse Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.