ASPİRİN

içimde hayalperset bir katil
dolaþýyor,
çok yakýþýklý,
çok insan
çok seri
ve korkunç aþýk,
alnýnda bir þahmeran figürü.
boynunda boyalý bir Dil-i kitabe
müsvesi,
ebruli hüzünlerinde himaye ettiði
kadýnlara durmadan tehdit dolu
mektuplar yazan,
yazarken yazý-turadaki saklý maksede
rület oynatan,
töresel rütüellere kan baðýþý yapan
ritmik hazlarda hastalanan,
bazende herkese hayata kalma þansýný
verirken,
kendini bir kadýnýn döl yataðýnda
temizlerken rüyasýnda yakalanan
bir ibne,
bir aþýk,
bir köpek
ve bir ben.
Allah için güzel kadýndý sevdiðim.
kucaðýnda bir kedi yavrusu,
boynunda mavi bir eþarp
ve burnunda gümüþ bir hýzma,
tasvirde kusur olur da,
bu fotoðrafta payýma hep eksik
hücrelerinde hucum eden keskin
bir ayrýlýk düþüyordu.
sen git.
annem beni yeniden doðursun,
sen git.
kadýnlar gidince daha bir güzelleþiyorlar,
sen git.
þiirlerimin götü kalkmadan
Gabriel Garcia’’nin hüzünlü
fahiþeleriyle yatacaðým biraz,
giderken de sakýn ayaklarýný kaldýrma...


Diljin Kovexi
Sosyal Medyada Paylaşın: