yandý içim yýllarca hep
sýrtýmda silinmeyen
hapishane duvarlarýnýn taþ izleri…
aklýmdan hiç çýkmýyor kabus dolu anýlar…
ciðerime saplanmýþ hançer yarasý gibi
dinmiyor sancýlarým
kulaklarýmda inilti çýðlýklarý
yüreðimi kavurur dehþetli haykýrýþlar
hala devam ediyor sanki
bedenimi sarmýþ kavruk yara izleri
tenimde ben olmuþ, hep benek benek
kuytu köþelerde kývrýlmýþ aðlýyor eriyor insanlýk
bitmez mi sandýn zulmün ey kahpe dönek
irtica karasý, engelim
seccade yarasý, ödülüm
hesap verecek elbet zalimlerde
umudunu yitirme sen gülüm
iþte beklediðimiz an geldi
þimdi onlar aðlasýn...
sen gül
gülümse artýk can gülüm
Nuh Comba