O'nu Andıkça
Baþlangýçta Yusuf-i olan kalplerimizi,
Allah’a sýðýnmadýkça koruyamazdýk.
Koyunlara sadece akýl verilmiþ olsaydý !
Kurtlara yem olmaktan kurtulamazlardý.
Dost görünüp vaadlerde bulunanlarýn,
Karanlýk sözleriyle kuyulara dalamazdýk.
Ne gelirse baþa ihtiyatsýzlýktan gelirdi,
Gözümüzü toz toprakla kör edemezdik.
Bebekleri annelerin karnýna baðlayan,
Zamanýnda ayýran Allah’tý, unutmazdýk.
Annemizin karnýnda, kanla beslenirken,
Sütten kesildik, muhtaçtýk unutamazdýk.
Böyle gelmiþ, böyle de devam edecek,
Biz O’nu andýkça, Allah kullarým diyecek.
Gözlerden, gönüllere yaþlarý döküldükçe,
Kullar sabrettikçe, muratlarýna erecek.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İkram Gökhan Akcebe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.