Ey Saki Bakma, Boş Ver, Gelip Geç

Ey saki…
Niçin bakmazsýn
Sende mi çulsuzlara
Bir hak tanýmazsýn
Sefil nefesleri insan saymazsýn,
Gözlerine bakan meramý hiç anlamazsýn
Söyle nasýl bir hýrsý heyecansýn,
Ne mazlum ve de maðdurun dertlerinden çok uzaksýn

Kabak
Kemaninin derdi var
Nasýl bir taksime girse
Yüreðimi yaralar
Kimseye bir sözüm yok
Ýçim kan aðlar,
Hüzün sinemde kor olur çýkar
Nedense ne hakkýyla sevebildim
Ve ne de sevilmenin süruruyla kendimden geçtim

Sanki kendiyle
Keþmekeþ nefestim
Hangi sevdayý merak ettim,
Nefislerin halini seyrettim
Aþkýn edep rahlesinde ki hassasiyetiyle
Kendimden geçtim, bilmem hangi düþteydim
Ruhumu ve kalbimi ram eyleyen bir
Fýrtýnanýn ellerindeydim, telakkiler adýna müþküldüm

Ey saki
Bakma, boþ ver ve gelip geç
Bilmem kaç müþterin olmuþtur,
Sessizce göçüp giden
Bir gün olsun senin derdi gamýný
Dinlemeyen, her vakit senden bekleyen
Hoþ gör be saki, derliler gelir, hüzne
Dalanlar kapýda belirir, gün batýnca sesler kesilir

Hangi gecenin
Sabahýndan söz edeyim
Taþ olan yastýðýmdan nasýl bahsedeyim,
Geceyi üzerime örteyim
Banklarda uyuyan, sokak aralarýnda
Çaresiz bakan, bir umut adýna koþan
Garlarý mesken tutan, ayazda fýrýn
Izgaralarýnýn üzerinde yatan, kendini býrakandan mý?

Zavallý kadýn
Gecenin nu saatinde
Uykuya hasret kalmýþ
Gözleriyle ve çaresizlik içinde
Kalbinin derin sessizliðinde bulaþýklarý yýkýyor,
Baþýný önünden ayýrmýyor
Rýzkýný temin etmek için sabrediyor ve
Metanetle direniyor, bilmem ki evdeki nerde geceliyor

Ey saki artýk
Gidiyorum, hoþça kal
Sinenin silinmeyenleri ne kadar
Varsa unut, dostlukla var hal
Giden geri gelmiyor, sevdalar
Sahralarýn sessizliðinde ve kalbin vecdinde inliyor
Ruhunun vadinden geri dönen,
O’na olan sadakati unutan,
Ümmeti olduðu Efendimizden uzak kalan aldýrmýyor

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: