Esma 2..
(esmanýn yüreðinde yayla soluklu halaylar çaðlardý...ellerini iþlediði bir mendili
hep cebinde taþýrdý...çýkarýp bir yaz gecesi bana verdi...çok sonra öðrendim...
zühre yýldýzýna bakýp aðladýðý geceleri...)
ben sana arabesk bir þiirdim esma
kendime hep uzaklardan gelirdim
þimdi ne yana dokunsa düþlerim
çýplak bir ceset gibi yokluðuna devrilirim
bu yüzden fikrime huysuzum artýk
geçtiðim koyaklara bir sýr
darmadaðýn o meçhul telaþlar
gelip her gece göðsümün kafesine yaslanýr...
her gece diyorum esma bir intihar kadar huzursuzum
tutulmuþ bir köþe bulsam kendimi ihbar sayacaðým
suç ne olur diye sorma ne olursa olsun
patlasýn revolverler
kaným sokaklara adýnla bir olup dökülsün...
dökülsün esma...dökülsün...
seslerden sözlerden yeminlerden çekildim
sol yaným sebil aklýma da artýk ziyan bir sesim
gözlerine sýðacak bir coðrafyam yok
ellerini saracak bir iklim
sürgünlüðüm bu yüzden esma
her yerde kaçak þafaklarýma tuzak bir sefil seferim...
gayri durulmam uslanmam ýslah olmam
niþangah cellatlarýn haritamý sorduðu sokaklar benim
benim yaðmurlarýn avane daðýlýp depreþen sesi
esmanýn gözlerinde...tenim...sesim...
ben esmanýn gözlerinde
bütün ömrümü
parlayan bir kibrit gibi yakýp
bir sigara külü gibi geçirmiþim...
Mert Metin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.