Çok aðýr konuþmayý ben de bilirim amma
Nefsime çok zor gelir kimseye bir þey demem.
Bir gün yalan da olsa belki gülerim amma
Aðlayanlarý görüp asla bayram edemem.
Yüceltemem kendimi, eli hakir görerek
Ýnsanlýk deðerleri yitmiþse alçalamam.
Her yere otað kurmam, mazlumlarý sürerek
Korkarým Yaradan’dan haklarýný çalamam.
Vallahi hazmedemem; fukara inliyorken
Duymaz saðýr yürekler dönmüþler sanki taþa.
Hazret kâþanesinde, neva’dan dinliyorken
Bir çare sun dedik mi, hýrsýný vurur kaþa.
Körpecik fidanlarý toprak bir bir alýrken
Aðýt yakýp aðlarým matem içinde yuvam
Umudumu yitirdim bütün bunlar olurken
Bekledim yýllar yýlý hallolmadý bu davam
Afrika’da çocuklar açlýktan kýrýlýrken
Bana ne bundan deyip yan gelip de yatamam
Ortadoðuda þeytan sofrasý kurulurken
Müslüman kardeþimi cehenneme atamam
Düzen asla deðiþmez, güçsüzleri ezerek
Millet açken yiyip de geçeriz kendimizden
Baþkasýnýn baðýnda, bahçesinde gezerek
Býrakmayýz hiç bir iz korkulur fendimizden
NÝLÜFER SARP__