Bırakın İstanbulu Gitsin Buradan

Yüksek harfiyattan kurtulmalý insan,
Romatizma uzaklýðýnda olmalý iman.
Toprak kokan her yere düþmeli fidan,
Poker gecesi deðil,
Kuþluk vakti kalkmalý insan...


Aðaç ormanda biter...

Sýhhat olmayýnca hayat,
Harcayamayýnca para,
Yürümedikçe yol neye yarar...
Kanser oldu Ýstanbul,
Kaçýn dostlar.


Ya çýkarýn beni kehribardan,
Ya býrakýn Ýstanbul’u gitsin buradan...
Kapatýn þehri, yaþasýn çocuklar,
Ya öldürün insanlarý
Kurtulsun balýklar...


Güneþ geçmez karbondan, azottan,
Suya eriþemez ne fidan ne de hayvan,
petrolün litresi pahalý insandan.
Býrakýn Ýstanbulu
Gitsin buradan...


Her köþesi kenserli binadan,
Adým atýlmaz ekilse buðdaydan,
Mucize insaným gözü fakat,
Görülmez deniz harfiyattan...

Uymaz ki buna kafiye,
Hani yedi tepe nerde?
baþý boþ yerde ot bitse,
bkuna ev dikecek
Türkiye...


Býrakýn Ýstanbulu dönsün evine...

Hakan ERBAÞ































Sosyal Medyada Paylaşın: