Kimi!..
Aþk kullaným kýlavuzunu vermeden gelir,
Kimi duyarlýdýr, kimi balýklama soyunur,
Evren kudurmuþ bir, rastlantýlar denizidir,
Kimi muntazam yüzer, kimi sýðda boðulur…
Yaþamadan görmezsin, aþkýn gerçek yüzünü,
Kimine kara tahtadan tebeþir tozu yalatýr,
Bazýsýnýn aþký serin, soðuk ve pürüzsüz dür,
Kimisini öyle yakar, sönmeye, kutuplarý aratýr…
Nerede hata yaptým da, bu duruma düþtüm,
Kimi der:” Zararýn neresinden dönsem kârdýr”
Kreþ açan var kendi evinde dolu çoluk çocuk,
Kimi kendi kendine sevdalý, hâlâ bekar dýr…
Bir gün uyandýðýn da, hayatým bu mu dersin,
Kimi ne ay, çok güzel doðar, onun için bir hilal,
Yalnýzdýr, gece yarasayla dostluk kurmak ister,
Kimine göre gece, içini karartan bir sürü celal…
Ne diyelim aþk bu, yazar - çizer bitiremezsin,
Kimi teðet geçti ben den, þimdi der mutluyum,
Herkesin bir bakýþ açýsý var, bana sorarsanýz,
Kimselerden deðilim, aþkýmdan umutluyum…
Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
27.02.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.