Uzun, upuzun bir ýslýk oldu kederlerim,
Nefes alsam bir ýslýk,
Nefes versem bir ýslýk…
Bir utanç korosunun uzayan, yükselen sesi…
Uzun, acý bir ýslýk oldu gördüklerim,
Öyle þeyler görür oldu ki bu gözlerim,
Islýk çalarak akar gibi gözyaþlarým…
Acý bir ýslýk oldu sözlerim…
Konuþmak bu kadar mý zor?
Böyle beter mi gördüklerim
Ki, böylesine yuh çekiyor sözlerim…
Kelimeler bükülüyor dilimde,
Ýnce, upuzun bir çýðlýk,
Bir ýslýk oluyor isyaným,
Duyulmuyor ki sözlerim…
Ok gibi giden bir yýlanýn kuyruðu,
Kýrbaç gibi bir ýslýk…
Duygularýn fýrlattýðý keskin ok…
Bir ýslýk oluyor gülüþlerim…
Acý bir ýslýk,
Kahkahasýz…
Sessiz…
Gittikçe tizleþip yükseliyor semaya,
Taþlaþan o gülüþlerden
Yaþlar süzülüyor çaresiz…
Bir ýslýk uzuyor, uzuyor…
Ýçinde bin bir ses…
Hepsi birbirine karýþmýþ;
Çýðlýklar…
Gözyaþlarý…
Yuhlar…
Acýlar… Acýlar…
Ve kahkahalar…
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.