Özlemlerin En Koyu Tonunda

Kollarýmý açtýðýmda
Gel diye bilmeyi ne çok isterdim
Yokluðun bana
Ben yokluðuna aþýðým diyor...Þair

Siyah kýsacýk kirpik uçlarý
Gecenin aðaran saçlarýna nispet yaparcasýna
Damýtýlmýþ gözyaþlarýný gizlemek için
Düðmelerini ilikliyordu

Bir vakum misali ciðerlerine çektiði nefesi
Fýrtýna öncesi sessizliðin esiri olmuþ
Sinir krizleri benliðini týrmalarken
Kilitlenmiþ diþleri çenesini kasýyordu

Dudaðýna düþen býkkýnlýktan yorulmuþ
Buruk gülümsemesinin ardýna gizlenmiþ
Saclarýný avuçlayan elleri titrerken
O an bir rüyadan uyandýðýný hissediyor

Kaç kez çýrpýnmýþtý
Kaç damla gözyaþý dizilmiþti boðazýna
Baltacý duygularýn vurup kaçtýðý
Özlemlerin en koyu tonunda

Acýlarý o kadar gafil avlýyordu ki
Boþ bir mezarlýk gibiydi bedeni
Umutlarýn sýrt döndüðü
Yolculuða çýkmak istiyordu þair...

Remziye ÇELÝK
08.05.2013



Sosyal Medyada Paylaşın:

Remziye ÇELİK Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

BABALAR GÜNÜ MÜ ? KAHPE SEVGİLİ Anne -Baba Diye Bilseydim Ne Mutlu Türküm Diyene EVLİLERDE _SEVEBİLİR Tutkulu Aşk SENİ SEVİYORUM AŞKIM Ölürsem Mezarıma Gelme DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN Ben Atatürk Kadınıyım