þimdi hangi tövbe unutturur seni bana içimde büyürken bu yangýn..
vakitsiz bir þiir gibiydin kör bir karanlýðýn ardýndan içime düþerken þaþkýn bir sevdayla. yorgun bir deniz gibi dalgalý ve mahzun..
gün batýmý dokunurken teline saçýnýn bir bozkýr türküsü gibi kanatýyordu kýzýlýný akþamýn sen görmüyordun bir güvercin gelip kouyordu göðsümün üstüne sen duymuyordun
bir çaðlayan düþüyordu aynalardan gözlerine benziyordu yaþamak sen þiirler okurken ben kendime yalanlar söylüyordum ellerini tutuyordum sen bilmiyordun
þimdi hangi siyaha sarsam senli þiirleri hangi duaya dursam dokunur ellerin mýsra mýsra hangi gözyaþý avuç avuç hangi secde paklar alnýmý kaç kez söylerim adýný kaç tespih daðýlýr çýðlýðýmda duy sesimi..
biraz umut
ÞAHBEYÝT FATÝH ÞAHÝN IÞIK Sosyal Medyada Paylaşın:
sahbeyit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.