ÖVLAD SEVGİSİ

Rəþid Faxralý

ÖVLAD SEVGÝSÝ

(poema)

Hər ata qýzýnýn saðlamlýðý naminə həyatýný təhlükəyə atýrmý? Hər ata balasýnýn yaþamasý üçün böy¬rə¬¬yini ona verirmi? Ata nə qədər böyük ürək yiyəsi olmalýdýr ki, donor böyrəyinə etibar eləməsin, gö¬zü¬nün nuru bildiyi ciyərparasýna məhz öz böyrəyini versin! Övlad sevgisinin qüdrətinə bax! Ýnsanlýq meyarý, mənəviyyat timsalý olan Ýsmət Abasovun duyðularýný belə yaþadým...

Tanrý mərhəmətindən
Güc alan sevgidir bu!
Tanrýnýn dərgahýna
Ucalan sevgidir bu!

Sellər kimi çaðlayýb,
Þər-xataný haxlayýb,
Yamanlýðý daðlayýb
Bac alan sevgidir bu!

Amansýz aman ilə,
Yozumsuz güman ilə,
Ýnsafsýz zaman ilə
öc olan sevgidir bu!

Ömürdən dərd daþýna,
Dərd düþə dərd daþýna.
Rəþidlərin baþýna
Tac olan sevgidir bu!

***
Bu elə sevgidi! Belə sevgini
Ýnamla, imanla dərk etməliyik.
Bu yerin üstündə, göyün altýnda
Bütün sevgilərə börk etməliyik.

Dünyaný qýlýncla yarý bölənlər,
Böyük sevgilərə boyun əyiblər.
Elə ona görə insan oðluna
dünyaya tən gələn bəþər deyiblər.

Ýmaný kamilin hər bismillahý
Duyan ürəklərə təbərrik olub.
Tanrýnýn lütfüdü, ata sevgisi
övladýn ömrünə üzərrik olub.

***
Bənövþə qoxuyan bu sevgiyə bax,
Ətri illər ilə azalmayacaq.
Könül xoþluðudu duyana, ancaq
güllər bu sevgini tanýmalýdý.

Üzərrik misallý mərhəmət kimi,
Dünyaný yaþadan inayət kimi,
Ýllərə can verən mərhəmət kimi
Dillər bu sevgini tanýmalýdý.

Ocaq əvəzidi, pir əvəzidi,
Ovsun əvəzidi, sirr əvəzidi,
Dünyanýn gözünə nur əvəzidi,
Ýllər bu sevgini tanýmalýdý.

Duyumsuz kəslərə görk olmalýdý,
Göm-göy göy üzünün göyqurþaðýtək
Duyðusu korþlara börk əvəzidi,
Ellər bu sevgini tanýmalýdý.

Gecə uzanýrdý...Düþüncələrim
Ayýn gözlərindən iþýq içirmiþ.
Görəsən o vaxtlar elə bu vaxtlar
Ýsmətin qəlbindən nələr keçirmiþ?..

Ata:

Gözümdən asýlan yuxularýmý
Ürkək gülüþünlə biçirdik, qýzým.
Yayýn bürküsündə can sýxýlanda
Þýrýn gülüþünü içirdik, qýzým.

Pəriþan könlümü Ay nur saçanda
“Ýrəvançuxuru” dilləndirirdi.
Qara tellərini sýðallayanda
Bu təmas könlümü telləndirirdi.

Sən mənim əvəzsiz varým-dövlətim,
Sən mənim ziynətim, bir incimiydin.
Sən mənə Tanrýnýn sevinc payýydýn,
Gözümün nuruydun, Sevincimiydin.

Çəmənlərin çiçəyi,
Çiçəklərin ləçəyi.
Ləçəklərin göyçəyi
“Sevinc!”, “Sevinc!” deyirdi.

Budaqdan küsən külək,
Yarpaqlar üzən külək,
Üzdüyü yarpaqlarý
Yoluna düzən külək
“Sevinc!”, “Sevinc!” deyirdi.

Yoluna baxan yaðýþ,
Yoluna yaðan yaðýþ,
Yol boyu axan yaðýþ
“Sevinc!”, “Sevinc!” deyirdi.

Mənim ruhum idin, mənim ruhumu
aðrýlar sýxýrdý dan sökülüncə.
Canýndan üzülməz aðrýlarýný
gözümə yýðýrdý dan sökülüncə.

Göylərin gözləri dolurdu hərdən,
Gözümə baxýrdý dan sökülüncə.
Sənin aðrýlarýn yuxudan durub
canýmý yaxýrdý dan sökülüncə...

***
Ömrün çiçək vaxtýnda,
Çiçəyin ləçək vaxtýnda.
Hardan tapdý, necə tapdý
bu biçimdə qada səni?
Mənim balam, aðrý-acý
necə saldý oda səni...
Gümanlarýn dumanýna
bürünmüþdü ömrün yazý...
Sənin könül xoþluðunu
Dada-dada
bu yaþýnda gələn qada
Belə əziz bir ömürə
Mələklərin paxýllýðý, ya qərəzi?
Qərəzliklə gözəlliyə etirazý?..

Əzəl gündən canýma ruh,
ruhuma can olan balam,
Səni tapan qada-bəla
Gizim-gizim gizildətdi
Can evimi ruhumacan!..

Axþam-səhər ürəyimə
Dərd toxumu əkirdi dərd.
Dərdin görünməz üzünün
qarasýný gözlərimin
qarasýna çəkirdi dərd.

Çək-çeviri daþ əvəzi
yollarýma düzürdü dərd.
Ruhumun can ortaðýydý,
ürəyimi üzürdü dərd.

Tərsə əsən yelə dönüb
varlýðýmda əsirdi dərd.
Mənim ata qürurumu
Doðrayýrdý, kəsirdi dərd...

Günüm-ayým,
Yerə sýðmaz hay-harayým
Yolda-izdə töyþüyürdü,
Ömrüm-günüm
Sazaq nədi, bürküdə də üþüyürdü.
Can evimə sýðýþmayan,
Yuxunda da üz-gözündən yýðýþmayan
naçar ruhum üyüþürdü...

Gecənin gecə vaxtý þirin yuxularýný
ovunmayan nəfəsim titrədirdi meh kimi.
Ananýn əllərinin sýðalý tellərində
par-par parýldayýrdý
səhərlər çiçək üstdə ələ dönən meh kimi.
Qardaþýnýn baxýþý baxýþýna düþürdü
bir qövsi-qüzeh kimi...

Neçə yerdə neçə ünvan...
Neçə həkim, neçə loðman
Mənim ürək döyüntümə
þahid oldu zaman-zaman...
Zaman-zaman dava-dərman...
Mənə zindan kəsilmiþdi
baþdan-baþa Yer kürəsi.
Ruhu candan eləyirdi
dializin vahiməsi...

Gözlərimdə köz olurdu günüm-ayým,
Göy üzündən üzülmürdü hay-harayým,
Sýxýlcýmdan aðrýyýrdý sevinc payým,
Təbib-loðman tapammýrdý çarəsini.

Bacarsaydým göyü yerə ələyərdim,
Ulduz-ulduz Yer üzünə çiləyərdim,
Aðrýlarý aðrým ilə bələyərdim,
Təbib-loðman tapammýrdý çarəsini.

Ruhumu da yandýrýrdý bir od-ocaq,
Duyurdum ki, aðrýlarým dərd olacaq...
Hara getdik, nələr etdik biz də, ancaq
təbib-loðman tapammýrdý çarəsini.

...Bir dan üzü qərarýmý
pýçýldadým əsən yelə:
Ýndən belə
ümid ola biləmmərəm
gələn aya, gələn ilə...
Təsəllimi tapmalýyam
Sevincimə
özüm donor olmaq ilə!

***
Həkim düþünürdü...
Klinikada
Üzülən ümidim düyün düþürdü.
O biri otaqda Sevinc balamýn
aðrýlarýný
Duyurdum, ürəyim əsirdi...Hələ
Cərrah dillənmirdi...Vaxt ötüþürdü...
Cərrahýn qaþlarý çatýldý...Onda
Ümid çiçəyimin ləçəyi soldu.
Duyub ürəyimin döyüntüsünü
Gözlərimə baxdý, gözləri doldu.
Cərrahýn qəlbindən nələr keçirdi? –
Baþ-baþa qalmýþdý düþüncələrlə.
Dönməz inadýmýn əlindən tutub
skalpelə baxdý təbəssüm ilə...

***
Mənim Sevinc balam, mənim Sevincim,
Bizi xoþbəxtliyə sən yetiribsən,
Bizim könlümüzcə yaþamaq ilə.
Bizim ömrümüzə ömür veribsən,
Mənim böyrəyimi daþýmaq ilə...

***
Dərdlə döyüþdü dünya,
Yoxsa üyüþdü dünya?
Heyrətə düþdü dünya,
Heyrət – ömür çýraðýn.

Göydən ulduz dərərsən,
Yollarýna sərərsən.
Gözəl günlər görərsən,
Ýsmət – ömür çýraðýn

Müəllif:

Dünya çox kiçikdi...Bu böyük sevgi
Günəþlə yanaþý asýlmalýdý.
Dünya mərhəmətlə yaþasýn təki;
Bu sevgi sevgilər üzərriyitək
Tarix kitabýna yazýlmalýdý!

Sosyal Medyada Paylaşın: