pencere kenarýna bir kaç mum yakýp
ýssýzlýðýný izledik sokaðýn
uzun uzadýya sustu her þey
ýþýklar söndü
gece döndü kendi içine
garip bir yalnýzlýk koktu
ne vardý ne yoktu umut
bir bardak demli çay
ve
unutulmuþ bir þarkýnýn sözleri kadar
gerçekti her þey
ve her þey
kimsesizdi...