Benim doðduðum topraklar Hem çorak Hem de kuraktý. Ekin zamaný susardý bulutlar Aðlamazdý kolay kolay...
Saatlerimizi horozlar kurardý her zaman. Hep çalýþýr, yarýþýrdý insanlar durmadan. Elleri kocaman, KÜREK kadardý. Bu yüzden en korktuðum þey Surata atýlan þamardý.
Benim doðduðum topraklarda Kapýlar ardýna kadardý. En çok davetsiz tavuklar içeri dalardý. Kim kaparsa tekneden ekmeði Akþama kadar bayram yapardý...
Benim doðduðum topraklarda Öyle kolay aðlamazdý çocuklar . Aðlasa da kabuk baðlardý çabucak yaralar. Anneler ya iþ tutar Ya çeþmeye koþardý. Sýrf bu yüzden Zemheri en sevdiðim aydý. Annem en çok o zaman beni kucaklardý.
Yazýn bostanlardan karpuz çalardýk gizlice. Parçalardýk taþýn keskin yeriyle. Atmazdýk suyunu içmeden Atmazdýk tasýný kafamýza geçirmeden. Sýrf bu pisliðimden Bilseniz ne çok dayaklar yedim annemden.
Benim doðduðum topraklarda Kadýn, erkeðin kaburgasýndandý. Aðzýnda yaþmaðý Ýki adým gerisinden koþardý. Bu yüzden okudum Bu yüzden direndim ben. Bu yüzden yürüdüm hep önden...
Bir dönmemiz vardý. Adý Mustafa’ydý. Ermeni Meryem elek satardý. Sormazdýk hiç Hangi ýrktan hangi dinden. Biz, Ayný gök kubbenin çocuklarýydýk zaten. Bitaraf olamadým hiç Atamadým vicdanýmý kalbimden. Biraz insan kaldým Vatan hainiyim bu yüzden...
Yazan: MEHPARE GÖKÇE Sosyal Medyada Paylaşın:
mehpare gökçe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.