Suskunum artýk konuþmuyorum
Hiçbir þekilde kendimi anlatmýyorum
Korkuyorum artýk eskisi gibi
Kabuðumu kýrmaktan
Kendimi kendim gibi yaþamaktan korkuyorum.
Yaðmur yaðýyor þehir sessiz
Sadece rüzgar rahatsýz ediyor
Penceremden beni ve aklýmdaki sen
Yaðmurlar yaðýyor gözlerime ve sana
Hayatýmda çok þeyden kaçtým
Kendimden, ailemden, sevdiklerimden
Bunlarýn hepsi tek amaç içindi
Acý çekmeyecektim düþmeyecektim.
Baþarabilseydim senden de
Fakat gitmeliyiz dediðinden beri
Hep gitmek adýna kendime sözcükler türettim
Ruhumu alýp bir cami avlusuna býrakmak geldi
Kelimeleri yetim býrakmak
Kendimi alýp senden götürmek geldi.
Ancak öylesine içimdesin ki
Yanaðýma dokunan ellerin,
Dudaklarýma deðen tenin,
Rüyalarýmý süsleyen hayaller
Aklýmdan hiç çýkartmadýðým gözlerin
Belki her zamankinden daha fazla yanýmdasýn
Ya da çok uzaktasýn.
Tanýmlayamadýðým bilinmeyenli denklemimsin
Zamaný belirsiz bir mevsim gibi
Üstümüz baþýmýz tozlu,yaralý gideceðiz bu sevdadan
Ýkimiz mecburuz dediðin
Gitmeyi kaderimize baðladýðýn
Bu aþktan bu sevdadan kopup gideceðiz artýk.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.