Kar deli gibi... Gölgesiz bir adam Karanlýklarda, Yalnýzca acýsý adam gibi. Yüreðinde, soðukluðu kaldýrýmlarýn, Kar deli gibi... Kundurasýnýn tozunda çýðlýklar, Her adýmda daha bir hazin, Daha bir hazin... Ardýndan kar hemen siliyor Ayak izini, Sanki yok gibi... Vurgun yemiþ yalnýzlýktan, Yalnýzlýk vurmuþ yüreðini... Gökyüzünün görünmeyen mavisi Yüreðinin gizi. Bakýþlarýndan tüten acýyý Gece saklamýþ karanlýklara. Görünmez sokak, ürkütmüþ geceyi Beyazlýðýndan. Yorgun damlar sýrtlamýþ Karlarýn, aðýr yükünü. Garip evlerinse Beli bükülü, Zor nefes alýyor kör bacalardan... Bir yalnýz adam Ýnce, kemikli yüzünde Sebepsiz gülüþ...
Gökler alçak mý?
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.