Tek kiþilik bir gece, yalnýzlýðýn koynunda Karartýlar içinde, beyaz güller sessizce Aðlar iken korkuyla, dallarýnýn boynunda Geceyse gülümsemiþ, olanlara densizce...
Bir havuzun baþýnda, þafaða nöbet tutan Suyun raks ediþleri, ýþýk gösterisinde Hayalperest bir adam, her gece yalnýz yatan Dalýp gitmiþ sulara, gönül penceresinde...
Ak düþmüþ saçlarýnda, ýþýk ile uyum var Yýllar eskitmiþ onu, feleðin çemberinde Hayat denen sahnede, türlü türlü oyun var Hepsi bir þiir olmuþ, duruyor ezberinde...
Can karýþmýþ zifire, kýssadan hisse ile Kaþla göz arasýnda, açýlmýþ enginlere Kýzýl günü beklerken, gece de gelmiþ dile Karanlýklar ne yapar, yüreði zenginlere...
Adam susup dinlemiþ, sessizliðin sesini Entürmantal bir müzik, kulaðýnda inlerken Bulutlarý aramýþ, tutarak nefesini Soluksuzca ritmleri, bam telinde dinlerken...
Cebinde bir lira yok, anýlara sürgünde Hayatýn çöplüðüne, koparýlmýþ atýlmýþ Çelik gibi bir yürek, tek servet doðan günde Gece bakmýþ haline, o da güne katýlmýþ...
Yazan ve Seslendiren Mehmet Fikret ÜNALAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.