I.
Kendi içinde bir anlam bütünlüðü yaratýr mý?
Gidenin ardýndan gitmek.
Acýyý olduðu yerde býrakarak...
Ýnsan diyorum kendi acýsýna bile
Ýhanet ediyor kimi zaman.
Peki gidenin arkasýndan bakakalmak
Kendi içinde tutarlý mý?
(Deðil mi?)
II.
N’aber abi diyordum
Hala döner kapýlardan korkuyor musun?
Kendi kendinin peþinde
Kendini yakalayamamak...
Dün sanmak bugünü
(Ayýp deðil mi?)
Kendi içinde anlamlý beþ harfi darmadaðýn ediyor ses
Ýçine doðru kývrýlan boþluktan.
Geceleri diyor
Fesleðenlerin büyümesini duyuyorum. Garip...
Bu ses
O ses deðil mi?
III.
Uyusun için toprak serinliði gibi
Bir elim gözlerini örtsün istedim.
Gördüklerin uyusun.
Acýn dinsin.
Artýk býrak dedim
Bu uðultunun öfkesi bitmeyecek yoksa.
(Metrolarda kýrlangýç aramanýn
Kime ne zararý var?
Allah aþkýna!
Göçse göçlerin en acýsý
Birbirinin içinden geçen bu kalabalýk.)
-Neden inenlere öncelik veriyoruz?
Bir metro sorusu olarak... Diyordum.
Ölenlere biraz öncelik.
(Deðil mi?)-
IV.
Biraz olsun ye oðlum diye þuncacýk aðzýma
Tereyaðlý ekmek lokmasý uzatýyordu
Boynunda sirkeli mendillerle bir kadýn.
Unuttum desem yalan
Ben ölümün ne olduðunu o zaman anladým.
kýyýdaki adam
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.