Baran senin de mi gökyüzün siyahi bir hâl içinde ?
Sorma bizim buralara da yaðýyor.
Kan aðlýyor annelerin ciðerleri
Osman ben ilk okul arkadaþýn
Hani þu beraber futbol oynadýðýn.
Ne çok severdik birbirimizi deðil mi?
Senin baþýna taþ deðecek ha
Baþta ben devirirdim dünyalarý
Benim bilyelerimi çalacak hainler öyle mi ?
Bilmezler ki sen beklerdin onlarý her sokak baþlarý.
Sen ve ben ne müthiþ kardeþtik deðil mi ?
Ve toprak kokardýk çoðu kez
Çoðu zaman güneþin çocuklarý olurduk.
Kardeþtik baran biz kardeþtik.
Maviden gökyüzümüz
Aðaç altýndan salýncaklarýmýz vardý
Umudumuz vardý
Bayram sevinci tadýnda umutlarýmýz…
Ayný beþikte büyürdük baran
Ayný yaðmurda ýslandýk
Çoðu zaman ayný þemsiye altýnda gittik okula
Ayný bardaktan çay içtik.
Acýmýz da aynýydý mutluluðumuz da.
Sevinçlerimiz de aynýydý hüzünlerimiz de
Ayný takýmý tutardýk, ayný renk elbiseyi giyer
Ayný sudan piþirirdik umutlarýmýzý
Senin gökyüzün benim gökyüzüm diye bir þey yoktu
Ayný dilekleri tutup
Ayný anda baktýk yýldýz kaymalarýna
Biz hep ayný pencereden baktýk geceye
Sende yeri geldi yarý yavan kuru soðan yedin bende…
Ayný annenin sütünü içmedik belki seninle
Lakin sende düþtün cenin diye bende.
Bilmezdik baran biz ötekileþmeyi bilmezdik…
Evet sen Kürt tün baran ben de Türk
Lakin ayný çatý altýnda büyüdük
“Biz kardeþtik baran hep kardeþtik”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.