Dil-hun Olurum Yâd-ı Cemalinle…

Yar…
Vaktin sessiz derinliðindeyim
Ýçime iþleyen,
Ruhumun insicamýný etkileyen
Ýklimlerin meftun eden,
Suhuletine götüren,
Feyzi amber nefeslendiren
Huzuru ikbalin ilham zerk ettiði,
Düþünceler ýrmaðýna çektiði
Ve fakat ürkütmediði yerdeyim

Sinemde
Biriken sualler vardý
Göçüp giden
Lahzadan iz býrakan meramlardý
Sebebi hikmetine
Vakýf olmak nasýl bir hicrandý,
Sýr perdesi asýldý
Bilgi ve bilinç henüz nadandý,
Arzý enam eden suretler
Ýçimi acýtan dramdý

Bir vakte
Doðru koþuyordum
Þevki kanaat içinde
Umut besliyordum, ya sabýr diyordum
Kalbimden nükseden sevginin
Þavkýyla ümitlere akýyordum,
Nerede yanýlýyordum
Firkatin nidasýna bakýyordum,
Yüreðimi titreten
Naifliðe nasýl imreniyordum

Öteler
Ýçimde yaþattýðým ikbaldir
Nereye baksam,
Hangi azamý hatýrlasam
Ve sukuta kansam
Hiçbir varlýðýn tamahýnda olmasam,
Ruhumu ahdiyle bir barýþtýrsam
Her belanýn selametine bel baðlasam,
Kemali yet vasfý için
Rabbime el açýp yakarsam
Ne vakit
Sevdanýn þavkýyla yansam
Hakikate mazhar kýlan
Aþkýn vecdiyle ruhumu arýndýrsam
Bedeni ihtiyaçlar için avunmasam,
Nefsin derin yaralarýný nasýl sarsam
Zan ile nazar etmekten kurtulsam,
Her türlü asabiyeti býraksam
Ve O’na yakarsam

Þehnaz
Makamýnda ki bu eseri dinlerken
Kalbim durmadý, kalem aradý,
Sessizce düþen damlalarý yazdý
Kuytu ve sakin bir dergâhta
Kalbi yakarýþlarýný anlattý,
Malikine þevkle anlattý
Baþlýk olarak yer verdiðim bu beyan
Ne kadar içli ve bir o kadarda
Samimi gelince, melali kal eyledim

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: