İlk

Oy benim baþýma gelen en güzel yar…

Yamalý asfaltta koþuþturduðum…

Ayakalarýmý yerden kesen riyasýz yar…

Hemen sað taraftaki dut aðacýnýn dalýnda dineldiðim…

Yalýn ayak aþk koþturduðum…

En deli rüzgarýna kapýldýðým…

En derinimde saklayýp gizlediðim…

Kýþ günlerinin is ve duman kaplayan kokusunda…

Göz yaþlarýma boðuldum ANKARA MAMAKTA…

Senin resmini çiziyor her bir çocukluk anýsý bende…

Birleþtirmeye gerek olmayan bir yap boz misali…

Ne kadar bozuk olursa olsun tek bir taþ ile bütünlenen aþk…

Vay benim anam babam ne imiþ ateþin… ne kor oldu nede olacaðý var…

Gönlümün gecekondusu…ýþýltýlý yýldýzlarýn altýnda çatýnýn altýna deðilde üstüne yatan
yar…

Sosyal Medyada Paylaşın: