ANTİK/ACI !

Ne çok aný biriktirdim
Unut diyorlar sana acý verenleri
Yalnýz mutlu anlarýný hatýrla
Duygusuzlar bilmiyorlar mý ?
Unutmak için hafýzaný kaybetmek gerekir
Oysa ben hepsini hep sevdim

Rüzgar esiyor Sahrada efil efil
Benim , benim hafýzamsa bir fil
Anýlarým geçmiþime delil
Geleceðime ise kefil
Girince beynimin odalarýna
Hepsi eþsiz birer parça enfes
Bir sonraki parçayla biraraya gelince dudaklarým
Ýþte o zaman alýyorum doyumsuz nefes

Bir baþka odaya geçerken þaþýrýyorum
Altýn kafesler var içerisinde çeþit çeþit kuþlar
Ýlk bakýþta cezbedici güzellik gibi görünsede
Dayanamýyorum salýyorum bütün kuþlarý
Kanat çýrpýyorlar özgürlüðe
Semaya süzülürken biran durup bakýyorlar minnetle
Gidin diyorum gidin ve tadýna varýn varoluþun

Biraz daha ilerlerken odalarda
En çok istediðim yerdeyim burayý çok sevdim
Engin bir Okyanusa dalýyorum ,suyu ten sýcaklýðýnda
Önce üzerimdeki giysilerden sonra topraktan soyunuyorum
Ayaðýma çocukken bir numara büyük gelen
Büyüdüðümde ise bir numara küçük gelen ayakkabýlardan sýyrýlýyorum

Bir balýk hoþgeldin diyor anlýyorum
Ses midesinden geliyor birkaç damla yaþ akýyor gönlümden
Karýþýyor derya ya bir yerlerde tuz gölü oluyor
Ýniyorum daha da derine duru ,berrak su
Dibi pýrlanta ,inci karýþýmý parýldayan kum
Riya yüklü mahluklar hani bir kaþýk suda boðuluyorduk ?

Herþey hepinizden vazgeçtiðimde baþladý
Artýk hiç bir þey vazgeçilmezim deðil
Kendime yolculuðum ebediyyete
Huzur içerisinde huzura doðru ilerliyorum
Bir gün gelip ulaþýnca doyuma (doðum)
Ýþte O vakit kendimdende vazgeçeceðim ...

Feruzan KÖPRÜBAÞI


Sosyal Medyada Paylaşın: