ne dosta sözüm var ne de düþmana
sabýr eleðinden çok oldu geçtim
bir sevda düþtü de garip baþýma
derdimi dermandýr diyerek içtim
ne yoka korkum var ne de varlýða
hepsi de bir boymuþ oturdum ölçtüm
ölmeden yaþamak yokmuþ aþýða
aldým da kefenimi kendime biçtim
ne iyilik vardý ne de kötülük
dünya tarlasýna hep ben saçtým
bir hane buldum da bundan dýþarý
soyunup kendimden oraya kaçtým
ne hesap kaldý dost ne de bir kitap
Birleyip gayrýyý üstünü çizdim
bir seyr-ü sefere çýktý âh gönül
demez ötesini vallahi sustum