Kızıl Çatıların Tonu

gece akýyor
balkon çukurunda ele düþmüþ sað gölge
korkutucu soðuk yel gibi
dinlenen gözlerimi seninle bölüþüyorum
parmaklarýnýn uçlarýyla geliyorsun
ýslatýyorsun su serperek içime

henüz ölmedik deðil mi
bak ne düþünüyorum
sokaðýn bu karanlýðýný açsalar
yani insanlar bize benzedikleri halde
biz onlara uçmayý öðretsek
çok mu ileri gitmiþ oluruz

ne oldu ne var
dalýp bir þeyler karalýyorsun içime
öpsem dudaklarýndan aþaðý
beni de katar mýsýn içine

bildiðin gibi deðil yel var ya yel
bir de bu sýcak arasý
ölüler sarýlýyor bedenime
çýtým çýkmýyor
korkuyorum
çok yaþayacaðýmý zannediyorum bazen

benimle mi yoksa
kesip yarýsýndan sana dokunmayý
eðer yalnýz kalýrsan
ucu bucaðý yok dünyanýn biliyorsun
çocuklar
aðaçlar
ve bulutlar kadar kýrmýzý

hayýr hayýr orasý deðil bak bu ýþýltý
gözlerini kapa ve düþün
sana yanaþýyor ay bildin
yýldýz tersinden binlerce yýldýr
hatýrlatýyor var olmayý
bir birinden habersiz yaþayanlarý düþün

uyu da dalma benimle kal
nefesin çýrpýnýrken kalbimle
karanlýk bir rüyada uyan
nasýl seviþiriz bilmiyorum bu kýzýl çatýlarýn tonunda
kirpiklerin
kirpiklerime deðse olur mu.




Sosyal Medyada Paylaşın: