YASTAYIM HİÇ KİMSE BİLMİYOR...

Ýþte yine karþýndayým
kelimelerin tükendiði yerde
bakma sen yüzümün güldüðüne
dokunsan düþerim
dokunsan eririm
dokunsan ölürüm ben
dokunsan hani dokunsan aðlarým bu gece
bir þarkýsýnda ne güzel söylemiþ rahmetli AHMET KAYA
yaprak döker bir yanýmýz bir yanýmýz bahar bahçe

yýllar ne kadar çabuk geçmiþ oysa
gidiþin geliyor gözümün önüne
hani söyleyecek çok þey týkanýp kalmýþtý boðazýma
zaman diyorum sen gibi akýp gitmiþ
yorgun bir gecenin sonunda
ýþýl ýþýl bir Ankara sabahýna
elinden þekeri çalýnmýþ bir çocuðun
bir ihtiyar evinden atýlmýþ
bir adam gazetenin üçüncü sayfasýnda
sevdiði kadýný býçakla doðramýþ
ters gitmiþ herþey
herkez herþeyden þikayetçi
ay sonuna denk gelmiþ hani
evine ekmek alamamýþ Gazi Mehmet abi
baþýný eðmemiþ ama
bunada þükür demiþ
yaðmur yaðmýþ gece
Benimle aðlamýþ sanki ANKARA
sen yokmuþsun
gitmiþsin sessiz ve usulca
ardýn sýra susmuþ bu koca þehir

yýllar diyorum
yýllar ne kadar çabuk geçmiþ oysa
yýllar sonra o gecenin sabahýný hatýrlatmak istedim sana
sen gitmiþsin
herkezin bir derdi varmýþ
ben aðlamýþým
gören
duyan
soran olmamýþ
biraz öncede söyledim ya sana
bu parça dostlarýmla beni anlatýyor iþte
ne güzelyüreðini katmýþ AHMET KAYA
yaprak döker bir yanýmýz
bir yanýmýz bahar bahçe

þimdi yýllar sonra düþmüþsün yollara
gözlerinde yaþlar
kaybedilmiþ yýllar
ve en kötüsü
kirlenmiþ yarýnlarla
yýllar sonra karþýmdasýn iþte
benim gibi çaresiz
ve boðazýnda düðümlenmiþ cümleler
dokunsam hani
biliyorum aðlarsýn
sarýlýp boynuma
hýçkýra hýçkýra
gözlerin kýp kýrmýzý zaten
ne kadar kaçýrsamda gözlerimi gözlerinden
dokunsam volkan olur patlarsýn
dokunsam yanarým ben
þimdi karþýmdasýn iþte
baþýn önünde
uzatmýþsýn ellerini
son bir þans diyorsun
son bir keze daha dene

sýrtýmý dönüp giderken ben
baþým önümde
seni býrakýp oradaa öylece
gözlerim kan çanaðý
yüreðim paramparça
ellerim titriyor
dua ediyorum peþimden gelme diye
sonra
bir kaç saniye sonra
koþarak ellerimi tutuyor iki küçük el
sonra atlayýp kucaðýma
BABA diyor küçük bir kýz
’ BABA KÝMDÝ O TEYZE ’

’’seni gördüðüm yerde yýllar sonra
o gün geldi yine aklýma
bu sefer bir elimde kýzým içimde fýrtýna
çekip gittiðin o yolda
yýllar sonra bile hiç kimseye söyleyemedim
bu sevdayý kalbime gömdüm
ve sen öldün
þimdi eþim dostum beni
hastayým sanýyor
Yastayým hiç kimse bilmiyor’’


MURAT AY
Sosyal Medyada Paylaşın: