Sen gideli iki yýl oldu babacýðým
Hala alýþamadým yokluðuna
Günlük koþuþturma içinde düþünmüyorum pek
Ama belime al kuþaðý taktýðýn o fotoðrafa hala bakamýyorum
Seni öyle çok özlüyorum ki;
Bazen yanýmda olsan, sýmsýký sarýlsam diyorum
Yaþanmamýþlýklarý bir nefeste yaþar gibi
Eskisi gibi dizlerine otursam,
Yüreðindeki sevgiyle ýsýnabilsem
En önemlisi sana yine BABAM diyebilsem
Tüm bu düþünceler cam kýrýklarý misali
Gönlüme batýyor, yüreðimi kanatýyor
Caným yanýyor babam, caným çok yanýyor
Sensizliðe alýþmak ne zor bir bilsen
Ama nereden bilkeceksin
Sen hiç sensiz kalmadýnki..............
Bilsen böyle kolay býrakýr mýydýn bizi
Hatýrlýyor musun parmaklarýnýn koptuðu o günü
Ben hiç unutmadým, unutamadým
Kahvaltý sofrasýnda almýþtýk ilk haberi
Sel gibi akan gözyaþlarý ,
Dilimize plesenk olan dualarla
Bir haber, bir ses beklemiþtik
Saatler kaplumbaða misali aðýr aðýr ilerlerken
Tiktaklarý þiddetli tokat gibi yüzümüze çarpýyordu
Seni bir daha görebilmek bir düþtü bizim için
Ve................
Yokluðun hayatýn durmasý demekti benim için
Sonra bahçe kapýsýnda belirince silüetin
O on yaþýndaki yürek göklere aðdý
Þimdi sen yoksun
Kokun, merhamet dolu bakýþlarýn ve engin sevgin yok
Ama içimizdeki özlemin çývgýn gibi
Delice vuruyor kalbimizi
Tüm acýlarýna raðmen ölümünden de öðrendiðim bir þey var:
Çocuklarýn yüreklerindeki ölüm acýsý
On yaþýnda da ayný
Otuz yaþýnda da ayný be babam....................
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.