Hüzün Gönül Sahramı Zorluyor…

Yar…
Haram aylar var, vardý
Gecelerin kutsiyetine hürmet
Göstermek þarttý
Aylardan Ramazan olunca,
Ruh ve gönüller
Gözyaþlarýna kanardý
Beþer ibadet etmek için kapý
Kapý gayrete koþar,
Rabbinin katýnda rýza arardý

Aklýn
Ve kalbin efendisi
Ýradenin ihsan adresi,
Vicdanýn suhulet sesi
Yüreðin inþirah perdesi,
Gözyaþlarýnýn sevda muhayyilesi
Ne kadar endiþe ederdi,
Ümmetini bu halini görendi,
Hassasiyet O’nun içindi

Hangi
Zaviyeden baksak
Ýster hazan, ister zemheri
Mey anýnda kalsak
Her hal ve hareketinde ki ibreti
Anlamaya çalýþsak ve kavrasak
Hayatýmýzýn felsefesi yapýp,
Azimle ümmeti olmaya
Layýk olsak ve avunmasak

Filistin’den
Tut nereye kadar
Asýrlardýr sömürülen zavallý
Halklar, köle yapýlanlar
Zulmün karþýsýnda
Duramayacak kadar onuru
Ve omurgasý kýrýlan varlýklar
Ýnsanlýk adýna ne kadar
Utanç içinde bulunduðumuzun
Söyle ne kadar farkýndalar

Sabiler
Ezbere zorlanýyor
Canlý bir tahakkümün
Ýçinde düðümleniyor
Bu hale itiraz etmek kifayet etmiyor,
Kolaydan cennet umudu vehmediliyor
Mukallit olmak,
Örfü inanýþla hayata bel baðlamak,
Ümmeti Muhammed’e çözüm getirmiyor

Rahmetli
Babam çok üzülürdü
Annem seyrettiðine dost mu?
Düþman mý diye sual eylerdi
Düþman deyince, “defi dürülsün” derdi
Ve her ikisi de ümit içinde beklerdi
Konu komþu geçim derdindeydi,
Bazen muhabbet olsun diye
Baþka konulara girerlerdi

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: