Bağırdım Haykırırcasına Bırakın Çocuklar Oyun Oynasın
Oturmuþum bahçede koltuðumda
Oyun oymayan çocuklarý seyrediyorum
Masum gözlerindeki mutluluklarýný tada tada
Çýktý amcanýn birisi hýrsla koþa koþa
Daðýttý masum çocuklarýn oyununu sýrýta sýrýta
Baðýrdým haykýrýrcasýna býrakýn oynasýn çocuklar
Çocukluðu yaþaya yaþaya umutla
Hayatlarý deðiþene kadar çocukça
Bir çocuðun ana vataný oyunlardýr
Çocukluðunu doya doya yaþamasýdýr
Onlarýn sevgisidir oyun
Çocuklar bana baktý hayretler içinde
Amca hala elindeki sopa ile çocuklarý kovalýyordu
Kan ter içinde.
Haklýydý belki çocukluðunu yaþamamýþ kaybetmiþti
Çocukluðunu yitirmiþti çocukluðunu yaþarken, bilinmezdi
Ama bilinen yaþayamadýklarýmýza izin vermekti
Güneþin altýnda uyuyan çocukluðumuzun uyanmasýna izin vermekti
Pes etti az sonra
Çocuklarý çaðýrdým bahçeme
Onlar oynadý ben seyrettim
Çünkü bende çocukken çocukluk dilimi kaybetmiþtim
Yaþayamadým çocukluðumu, þimdi onlarýn dilinde
Yaþýyorum kaybettiðim çocukluk dilimi
Artýk hatýrlýyorum çocukluk dilini
Yitirmiþ olduðum çocukluk günümü, kendimi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Aluc-Kul Mehmet- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.