Bu akþam çok üþüdüm, halime çok aðladým
Bir buðday tarlasýnda, oturdum yapa yalnýz
Yaþadýðým her þeyi, hep kendime baðladým
Ruhumun kemiðine, batýrdým yüz çuvaldýz
Ýnsanlardan uzak ve kendimle baþbaþayým
Beynimden söküp attým karanlýk suretleri
Yalnýz býrakýn beni, hep derdimle yaþayým
Bedenim çoktan aþmýþ, maddî zaruretleri
Ben bir að örmekteyim, içime ve dýþýma
Ýnsanlarýn haberi yok, hiç olmayacak da
Sadece yalancýydý, kim çýktýysa karþýma
Sadakatin yaveri yok, hiç olmayacak da
Duygularýmla alay edildi kahkahayla
Düþüncelerim ise, beynimin zýrvalarý
Geçiniyor iyilik hayal denen vahayla
Bence onlarýn kalbi Þeytanýn larvalarý
Bu akþam gezer iken bir buðday tarlasýný
Baþaklarý okþadým, kokladým rüzgâr gibi
Yudum yudum yaþadým huzurun alasýný
Yorgun kafamýn içi, sessizdi mezar gibi
S /ÂYE (12:36) 18 Temmuz 2013 / Ýnönü
Þiirime güzelsesiyle ve yorumuyla renk katan Nurcan Candar Uygur Hanýmefendiye teþekkür ederim.