Umuda yolculuðun, öncüleri olmuþuz Gözlerimiz ufukta, gökyüzünü deliyor Asla boyun eðmeyen bir inançla dolmuþuz Ýnsanlýðýn onuru, karanlýðý siliyor
Daðlar ulu, yollar sarp, geçit vermez dereler Kim bilir ki kimlere, mezar olur nereler Fark etmez ki ölüme aransa da çareler “Cesur olan” bir kere,”Korkak” her gün ölüyor
Onurluca yaþamak, sanýlandan çok zordur Özgürlüðe giden yol, hem engelli hem dardýr Her gecenin sonunda aydýnlýk bir gün vardýr Hedefe yaklaþtýkça, her yer ýþýk doluyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fikret Yılmaz Çavdar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.