Artık Aynaların Sır Perdesi Kalmadı…

Yar…
Ne kadar gizlesem
Her lahzanýn
Ümitleriyle yeniden dirilsem
Sabýr denen deryanýn
Derinliðinde hicran ile nefeslensem
Bilmem ki ne vakit
Ýçimin sýzýsýný dindirsem,
Þevki sürur ile nazar etmeyi hissetsem

Artýk
Aynalarýn
Sýr perdesi kalmadý
Ýçselliðin ak sedasý
Her yanýmý sardý, mecal uzaklaþtý
Düþen yaprak, kuruyan toprak,
Sevdasýna adanmýþ
Yüreðin titremesine bak
Ömürden geçilse,
Risaleler ezberlense,
Ýdrak firkate yenik düþmüþse,
Hal bizar, umut hazandýr

Neden
Kalabalýklar haz vermiyor
Ruhuma sancý zerk ediyor,
Hüzün her lahzada sesleniyor
Anlayamadýðým,
Kavrayamadýðým bir yabancýlýðýn
Korkusu mu nüksediyor
Þaþkýnlýðým, abartýlý bulduðum,
Asla haz alamadýðým
Keþmekeþlik her yanýmda bitiyor

Ten
Ne kadar güzel olursa
Nefeslerin dikkatlerini celp
Edip üzerinde toplasa
Ruhunda ve kalbinde hak
Ve hakkaniyet azmi
Bulunmuyorsa yaradýr
Ne sefih bir gamdýr,
Ruhsuz bir maceradýr, zafiyet
Ýçinde çürüyen mecaldir, korksa da

Kalbin
Hangi halinden söz edeyim
Aklýn derecelerini
Hangi idrakimle þerh edeyim
Vasfýmý aþikâr eyleyen
Nadanlýðýmýn ayan olan
Farkýný nasýl gizleyim
Ruhumdan tebarüz eden
Yükün altýnda, gönül bahçemin
Kalýn surlarýndan sesleneyim

Sen ne
Kadar zulmetsen
Ah u zar etmem için sabrýmý denesen
Ömrü besteleyen güfteyi
Notalara çevirip sazendeye versen
Mýzrap kýrýlýr, akort darýlýr,
Saz mahzunlaþýr, sazende
Þaþkýnlýk içinde etrafýna bakýnýr

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: