İstasyon..
(...adýn ve rivayetlerin hiç bilinmedi…bilenler de seni...bir senden bilmedi…bilicilerin sus olduðu kasaba ve puslu zamanlarda...gözlerin...gülüþünü astýðýn bahçen kadardý…
þimdi o iklimlerin küçük çocuklarý…derken büyüdü…mahallende devasa þarkýlarýný söylüyorlar…sesin saklý…adýn saklý…tapýnaklarýn saklý…gittin…þiirlerle gittin…ezgilerle gittin…ve hala saklýmýzda durur…alnýmýza daðladýðýmýz o imanlý düþlerin…)
o akþam yakamýzda kükürt / aðzýmýzda devrik yeminler kýrýlmýþtý
kayýp giden sözler dileklere / yýldýzlar da yüzümüze daðýlmýþtý
soframýz yaðmalanmýþ yaramýza sabýr küsmüþtü
ve þarkýsý sakýncalý o daðlarýn
yayla seher ateþleri çoktan sönmüþtü
istasyonda vedalaþtýk üþüyordu sýrtýmýz
ve biz kadar aranýyordu
köþe bucak o malum yazgýmýz…
elleri tren camlarýna çarpan rüzgar
elleri yanýk çalý çýrpýlardan ahu zar
elleri tutsa da oyalý bir mavzeri
elleri þahdamarýna yan bakan bir intihar…
diyerek geçti / geçtim anýlardan ve sokaklardan
ana avrat ýþýldayan maðazalar ve bulvar yazýlarýndan
kal demiþtim oysa / kal …bir muhbirlik ölebilirdik seninle…
gözleri hicranlarýn hoyrat uslanmaz soluðu
gözleri vicdanlarýn en yaslý ela duruþu
gözleri sabah ezanlarýnda þehla serçe
gözleri sýrlarýna suskun sýmsýký bir kelepçe…
ertesi günler göðsümüzde hayat / aðzýmýzda tütün çürümüþtü
okuduðun kitaplarda aradým seni / ki oysa hepsi ’görülmüþtü’
daðýlmýþ bir suretle kaldým bir baþýma
bir avlu kadar dardým artýk bu mülteci aklýma
resmimiz çizilmemiþ geçtiðimiz kentler hiç bilinmemiþti
þimdi savrulup duran gazellerde
þakaklarýma çarpacak bir ihbarýn neferiyim
gayri kaydým hepten silinmiþtir
kefeninden sinen toprak kokar nefesim…
(Hem Mert Hem Metin Olandan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.