ŞAHDAMARIMI GIDIKLIYOR YOKLUĞUN

dönülmez yollara kilitlenmiþ bakýþlarýn
tenime sürtünen gitme telaþý bundan
bundan ayrýk otlarýnýn bileklerime sarýlmasý
acýnýn koyaklarýnda demlenmesi yüreðimin

ey yokluðu zaman çarkýný parçalayan sevgili
sensiz bütün mevsimler sararmýþ bir yapraða biat ediyor içimde
çaresizliðimin kentleri ýþýklarýný söndürüyor bir bir
karanlýðý karþýlýyor bozgun delisi sensizliðim

çýnar gölgesine hüzün serpiþtiren çocuk neþesi
söyle hangi düþten sana yol bulur umut
çýkmaz sokaklarý tenime gömülürken bu kentin
kim kýrýk notalarý saplýyor kirpiklerime

sesine diktiðim güller kurumuþ farkýnda mýsýn
kaðýdýn beyazýný ýsýrýyor kalemimin karasý
müptelasý olduðum o gülüþü görmeden mi eksilecek
kaðýtta boylu boyunca yatan hasretim

nasýlda sinmiþ aklýmýn her köþesine varlýðýn
yerim yurdum duygularým darmadaðýnýk
sürüklenip durur saçlarýnýn kokusuna ellerim
ve kanamaya baþlar içimde þiirlerim

sýtkýndan sýyrýlmýþ ayýþýðýnda yýkanýyor gözlerim
yaratanýn varlýðý sabýr yaratmýyor bende artýk
bütün ilahi düþler piç oluyor soðuk mabetlerde insan çýðlýklarýyla
bilmem nasýl söylerim bunu sana
þahdamarýmý gýdýklýyor yokluðun


ALÝ RIFAT ARKU
26/07/2013
ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın: