Leyla benim

bitti o güzel günler, o büyük aþk da bitti
sanki, karmaþýk olan bir rüyadan uyandým
yüreðime koyduðum, ansýzýn çekti gitti
kýyamet denilen þey, o an kopuyor sandým

meðer ne vefasýzmýþ, kalbi katý ve soðuk
döktürdüðü yaþlarla, harran ovasý dolar
anýlar derinlerde inlerken boðuk boðuk
bilmem ki bu hikaye, hangi kitaba sýðar

nasýl da güvenmiþtim, güçlüydüm seviyorken
patladý cesaretim sanki sabun köpüðü
ben ki onun uðruna , dünyalarý sýrtlarken
o beni öldürüp de, kalpsiz baðrýna gömdü

þimdi benimle her yer, diyarbakýr aðlýyor
izmir saat kulesi, ayrýlýk dedi durdu
surlar keder içinde karalarý baðlýyor
körfezdeki balýklar, dertten karaya vurdu

duydum ki neckar nehri, yataðýnda kývranmýþ
sancýlý feryatlarý, uzanmýþ istanbula
mecnun zavallý, aþkla anýlmaktan usanmýþ
aþk deyince, dillere, leyla dolanýr leyla

meðer benmiþim leyla, aþk benim özümdeymiþ
o leyla benim iþte, aþk beni leyla etti
o ki sadece suret, bir anlýk gönlüm deðmiþ
benim þu yorgun kalbim mutluluðu haketti..

Þahika Yumlu
Sosyal Medyada Paylaşın: