Ay, buluta saklandý...
Kapkara bulutlara...
Utandý...
Utandý, ama kendinden deðil,
Onu, sevdiði için utandý...
Utandý duyduðu sözlerden...
Soldu... Soldu....Rengi kalmadý...
Tuttu yüreðini...
Bastýrdý elini kalbine,
Gözlerini acýyla kapattý...
Solgun yüzünden, iki damla gözyaþý aktý.
Aðladýðý için, bir kere daha,
Kendinden utandý...
Ýçinde biriken acý, sardý yüzünü,
Derin izler, çizgiler býraktý...
Topladý anýlarýný bir bir,
Usul usul, tek tek öperek...
Yüzüne sürerek...
Sakladý gizlice...
Seslendi,
Dilinden usulca düþtü adý;
Ýki hece...
Gel! Dedi, elini uzattý, þefkâtle gece,
Koþtu, sýðýndý karanlýklara...
Yüzünü gömdü acýya,
Saklandý, kapkara bulutlara...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.