zaman
güneþ
gece
gün
susmuþ en bensiz olan köþesinde
hem de önceki dün
ve kainat kara delik kadar lal
ne ümit kaldý tutunacak
ne düþtüðüm ummanda bir dal
kimse bilmez
bilemez
gülen yüzümün ardýndaki
fýrtýnanýn nedenini...
hiç kimsenin
ben kadar kahýr
sarmamýþtýr bedenini...
ve önceki dün
attýðým adýmlar hüzne bulandý
öðretilen tüm ezberler
anladým
büyük bir yalandý
sevgi denilen asýlsýz konu
ki aþka hiç dokunmuyorum
o hep tek tabanca saklanmýþ yürek kýnýna
üç kuruþa satýlýp
beþ kuruþa buluyor sonu
sanki uzanmýþým göðe
dinliyorum derinden dünyamý
çok uzakta bir uðultu
yanýnda bir çýðlýk
büyük ihtimal ölüm açtý aðzýný
az ötedeki þehirde
anne yüreði
ahh anam
yalnýz kalmamak için
hep boþa çekmiþim küreði
bütün yarýnlarýmý baðladýðým
dilek aðacý
meðer kozasýnda zehir saklarmýþ
bilmeden tattým
yandý caným
adeta uyuþtu her yaným
ölüm yasak ya
bundan mý acep cazipliði
yeter artýk
aðlamasýn þiir
bin denizden büyükken
nasýl da daðlanýyor heceler
bir damla gözyaþýyla þaþtým
ve
ben önceki dün
yine bilmeden kendi mi aþtým
kâh düþtü baþým
kâh elim kýrýldý
ya da sabrým
bilmiyorum
nasýl sustum
nasýl dayandým
meðer
ne tatsýz tuzsuzmuþ
eziyetlerle tabaðýma konulan aþým
ey hayat sana bilmeden baþladým
keþke yine hiç bilmeden
giyotine vurulsaydý
þu aðrý kumkumasý baþým...
aslý18713...
ASLI DEMÝREL...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.