Hiç Görmediğim ve Sinemde Hissettiğim

Yar…
Bir kuþ olup uçsam
Nerede bir yüreði yanan var,
Sessizce melalini okusam
Yüreðinin derinliklerinde yatan hicraný,
Bir çýrpýda alýp çýkartsaydým
Halini huzura kavuþtursam,
Kalbini sürur ile barýþtýrsam
Ve sonra kanatlansaydým

Kalbimi
Ne vakit açsam
Ruhumdan nükseden
Hüznü güfte yapýp okusam
Boyun büken, hasrette biten,
Çaresizlikte inleyenin
Derdi gamýný anlasam
Bir deva adýna ömrümü vakfedip,
Rýzanýn ikmali için
Cehtle yarýþsam ve itminan olsam

Ey hiç
Görmediðim
Ve sinemde hissettiðim
Bilmem ki nedir derdin,
Bir burukluk içinde çekinensin
Neden umutlarýna güvenmezsin,
Nasibin vaktini
Ve hikmetini ihmal edersin
Üzülmen, melülleþip
Gözyaþlarýný gizlemen, içine
Sýzý býrakan kederi niçin beslersin

Urfa’yý,
Adýyaman’ý,
Mardin’i gezdim
Derdi gamý, çileyi, sabrý
Orada yaþayanlardan öðrendim
Meðerse ne kadar bencilmiþim,
Olanlardan habersiz
Serkeþ bir cahilmiþim
Onca meþakkate
Ve mecburiyete raðmen, gönülleri
Ne kadar zarif ve temiz hissettim


Urfa’da
Balýklý gölü seyrettim
Bir hüzün içimde
Anlatýlan hikâyeleri dinledim
Sýla gecelerine iþtirak ettim,
Yanýk sesli sazendelere refakat ettim
Gecenin bir yarýsýnda,
Yine yalnýzlýðýn derin sularýnda
Tefekkür etmeye niyetlendim

Nedense
Adýyaman’ý görmeyi diledim
Nemrut daðýndan
Güneþin doðuþunu izledim
Derin bir hüzünle göçüp giden
Nesilleri sessizce yâd ettim
Þehrin ne kadar
Hizmete aç olduðunu
Fark ettim, burada
Yaþayanlarda insan dedim

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: