Buğulu Şiir
1
yýllar önce ölmek daha kolaydý
uzun sürerdi dudaklara bak baka seviþmek
gözler kapanýnca bir tutam suyun temizliði
rüzgâr eserdi habire
gülüþlerimiz kalemin ucunda
þiirlerde yazlýk sinemalarýn gazoz kokusu
leylak yanlarýný görürdük güneþin
saatteki neþtere onurlu duruþlar sunardýk
ne zamandýr ruhuma balçýk kokularý geliyor
ölmek zor
2
leylaklý gülüþlerle gelirim sana
aþkýn yüzünü gökyüzünden koparýp
bütün yangýn tutkular adýna
yaþamanýn dinginliði için
akrebi yelkovandan yýrtýp ayýrýr gibi
terminalde uyuklarken martýlar
otobüs camýnýn kahramanlýðý gibi
hep yanýndaymýþým gibi gelirim
özlemi bilirim ama
’uzak’ harfleri üzmekten baþka nedir ki
gözüm yaþýma imrenirken
bahar yumruðunu beþ kez sýkmýþken
dokuzuncu senfoniyi kaldýrýmlara döküp
gölgeme dokunan bir melodiyle
kýrýlmak üzere olan ýþýk gibi
usulca eriyecek nefes gibi
yürürüm sana
en düþsüz dibinden çýkýp karanlýðýn
tinerci çocuklar göz kýrparken çöllere
vahanýn karþý devrimciliði gibi
yanký boþluklarýný doldurmak için
daðlarý sýrtlayýp da gelirim sana
utangaç bir kýzýn yanak kýzýllýðýný yaymak için
rüzgârý çaðýrýrým en çok da bunun için
gülleri koklamadan solduran orman krallarýna inat
sevgiye acýkmýþ topraða mayýs kokularý serpmek için
kýrgýnken maviye ve kendi tarihime
ruhumun daralmasýna bir ilacým bile yokken
öpmek isterim yaðmurlu akþamlarý dudaðýndan
eksikliklerimi alýp yürürüm sana
dalgýnýz nicedir unutulmuþ kartpostallar gibi
güneþi azalan sokaklarýn sessiz beyazlarý
kavuþmayý bekleyen ilikleriyiz ne zamandýr
yurdunda bile gurbette olanlarýn türküleriyle
saklanan sabýr ve sedeflenen inadýmýzla
gecikmiþ itiraz ve yazlýk yerlere kaçmýþ direniþe gücenerek
ömrümüze konulmuþ yasaklara hiç aldýrmadan
tamamlar gibi kývýlcým sesini
sýmsýký sarýlýp topraðýn zerresine karýþabiliriz artýk
gücümüze gizlenmiþ suyun buðusunu öperek hem de...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.