Ankara da soðuk bir kýþ günüydü,
Gece çok geç vakitte perdeyi araladým,
Dýþarýya bakmak için.
Her yer beyaz bir örtü ile kaplamýþtý ve
Lapa lapa kar yaðýyordu sessizce,
Sokaklar ýssýz mý ýssýz,
Bir sükunet hakim dýþarýda,
Öylece seyrettim bir müddet,
Tam perdeyi kapatýrken fark ettim ayak izlerini,
Sanki; sakýn vazgeçme beni takip et der gibiydiler.
Düþündüm; Fakat cesaret edemedim;
Yattým uyuyamasamda,
Sabah ilk iþim pencereye koþmak oldu; þok oldum,
Sokaklardaki tüm karlar eriyip gitmiþti,
Senin izlerin ve benim hayallerimle birlikte...
Selami ÞAKACI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.