Yakup..
’yakup iyi bir çocuktu...
ve ne yaptýysa hep yanlýþ anlaþýldý
o ise hiç þikayet etmedi...’
önce gölgem gider sonra ben giderim nisan çiçeði gözlerinden
ellerimizin üþüdüðü sokaklara bu kez kendim dalarým koynumda öpüþlerin
gözlerimi silecek bir yaðmura býrakýrým bu çatlamýþ gövdemi
dudaklarýmý ýsýran bir çýðlýðý...þarkýlara sarar sarmalar sustururum
ne senin ne de kimselerin bilmediði bir inziva karþýlar beni
kimbilir belki yeni baþtan yazýlýr bu yakup’un hikayesi…
daðlarý süsleyen anka kuþunun külleri artýk savrulabilir cesaretimden
vedalardan kalan hüznü anlayabilirsin þimdi bu þikayetsiz sözlerimden
bu ormanda o kadar çok aðaç yakýldýki bir o kadar fidan
bir mevsimdi geçti baþýmdan adý yangýn tozu kodu filizkýran
kapýlar kilitli perdeler titrek mekanlara bulaþamadým
’kurtla anlaþýp kuzuyu yiyip,çobanla aðlaþamadým’
ve her ne yaptýmsa ve hangi yola vardýmsa sensiz
musalla kadar sessiz uçurtmalar kadar kimsesiz kaldým…
nabzýmda hatýralarýn atýyor aðlarsam kirpiklerin dökülür
bilmediðin bir hicran ansýzýn gelir adýmlarýna üþüþür
benim adým yakup bir baþka adým telsiz kayýtlarý
bu seferki serüvenim artýk þaþkýn karýnca adýmlarý…
oysa daha bitmemiþti sözlerim kavgama ve sevdama dair
ne yaþamýþsam bakmayýn siz aslý fasýlsýz bir hikayedir
erken yaþlanan bir çocukluktu okuduðum kitaplar
bir de zulamda durur hala o dillenmemiþ masallar
saraylarý da gördüm aklýmýn beni unuttuðu karanlýk þafaklarý da
dedim ki yakup... hele bir kalk saçýný tara...bak biraz þu haline
ne yalan söyleyeyim güldüm kendi kendime kendi sesime
sonra kimliðimi çýkarýp yazdým üstüne harbi çalýntýdýr diye…
bir ruletin olmayan sayýsýna basýlmýþ bir ömürdü benimkisi
karda kalbi durmuþ bir serçeydi yürüdüðümüz yollar
erken ayrýlanlar... ayrýlýða geç kalan aþklar...aþýklar
hala bilmem nerede kalmýþtýr þimdi o mezarlar…
önce sözlerim gider sonra ben giderim mayýs topraðý gözlerinden
ellerimizin üþüdüðü sokaklara bu kez kendim dalarým koynumda sýcaklýðýn
düþlerimi silecek bir yaðmura býrakýrým bu çatlamýþ beynimi
sesimi ýsýran bir çýðlýðý þarkýlara sarar sarmalar sustururum
ne senin ne de kimselerin bilmediði bir inziva karþýlar beni
kimbilir belki yeni baþtan yazýlýr bu yakup’un teneþirdeki hikayesi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.