Ağlatan istanbul
Hani kýrklý ellili yýllar hatta atmýþlar. Yedi Tepe olan Ýstanbul`da bir tepeden bakýnca diðerleri selam verirdi. Ah Ýstanbul, sana aðladým! Vapurlar sýnýflara ayýlmýþ bindiðiniz zaman. Centilmen beyler, kibar hanýmlar bir birini selamlardý. Þimdiki gibi balýk istifi, ter kokusu, insani boðmazdý. Aðladým Ýstanbul!
Pazarcýlar kibar, fileni doldurup eline verirdi. Þimdi ki gibi - aman alma, ne istersen – demezdi, baðýrmazdý. Ah Ýstanbul aðladým sana! Sokak simitçimiz nazik bir dille: - akþam simidi, açma çatal - diye baðýrmak yerine seslenirdi. Yoðurtcu elinde çani, - yoðurt - der uyuyanlarý ve bebekleri düþünerek sessizce çanini itina ile sallardý. Elli atmýþ yýllarýnda. Gece bozacý sessiz ve kibar seslenirdi. Çaðýrdýðýn zaman kibarca gelir ve ikramda bulunurdu. Turfanda sebze çýkýnca mahallenin manavý haber verirdi. Ne istersiniz, ne göndereyim derdi?
Ya ramazanlarda ki coþkular, ezanlar, gezilen camiler, türbeler?
Simdi hepsi batýl inanç olmuþ, insanlarda nerede o eski hazlar?
Sizde piþip verilen aþlar, selamlaþan aciyý tatlýyý paylaþan insanlar. Aðldým Ýstanbul.
Bu günlerde apartmanlara kamyon ile hýrsýzlýða geliniyor. Taþýndýlar herhalde deyip soran olmuyor. Çýkan cenaze neyin nesi kim denmiyor? Aðladým Ýstanbul.
Rýhtýmlarýn anlamli, çok güzeldi. Sinamaya, týyatroya gidenler, özenle giyinir ve seçkýn bir topluluk olarak o kültürü yaþardýlar.
Ah Ýstanbul aðladým. Bostanlardan taze sebze toplayýp almak ne hoþtu, pilajlarý ne güzeldi, deniz sanki içilesi gibi temizdi. Kazayla denize bir þey düþürülse alýnmaya çalýþýlýrdý. O halde kim kirlatti benim istanbulu mu? Aðladým Ýstanbul. Hafta sonlarý ada gezileri yada boðazda yenilen balýklar. Ah Ýstanbul aðladým. Gazinolari, ne de seçkýn insanlarla dolar, haftalar önce yerler ayrýlýrdý hazýrlanýlýrdý.
Ya tranvaylar? Ne hoþtu onlarýn sesi. Kadiköy Üsküdar hattý, Þemsi paþadaki luna park. Unutulur mu bu haz? Ah istanbul aðladým.
Beþiktaþ, Ortaköy, Bebek, Sarýyer… Doyulur mu? Ya Emirgan Korusu?
Içlen çay, Çamlýca’da fayton sefasi, Kanlýca’da yenilen yoðurtlar.
Ah Ýstanbul aðladým. - Çengel Köy bunlar - diyen esnaf ne de guruluydu salatalýklarý için. Þaþkýnbakkalda ki Idris’in lahmacunu deðýþilir mi bu tat hamburgerle? Ama öyle oldu… Deþidik, biz kirlettik, biz deðiþtirdik, ayni kalamazdi zaten olamazdi. Biz hakettik aðlamayi…
Ah Ýstanbul aðladým. Turþularý, Kapalý çarþisi, Misir çarþisi.
Giriþi mis gibi kokan yüz yillýk Ethem Efendi kahvesi.
Ne derler? Bir fincan kahvenin kýrk yýllaýk hatýrý…
Ah Ýstanbul aðladým. Senin hatirina yillarimi saydim…
GURBET MELEÐÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.