KADIN OLMAK
Her þey Adem (as)’ýn yaratýlmasýyla baþladý.
Sonra da Havva ile devam etti.
Havva bir kadýnýn taþýyabileceði
En güzellerle yaratýlmýþtý.
Adem (as)’ýn sen niye yaratýldýn sorusuna,
Sen benimle ben de seninle huzur bulayým diye demiþti.
Ýþte cevap buydu aslýnda.
Ve kadýn olmak...
Huzuru getirmekti gittiði yere
Kadýn eli deðmiþ dedirtmek
Ve o giderse eðer bir yerden
Oradan huzurunda beraber çýkýp gitmesiydi kadýn olmak.
O kadýndý hem de her þeyiyle
Hem ilk kez kadýn olarak yaratýlan
Ve yine ilk kez
Bir insana ve bir Peygamberi Ziþana eþ kýlýnan
Zordu kadýn olmak...
Hem de dünyanýn tüm zorluklarýný yüklenerek,
Ve ilk kez bir kadýn
Yükleniyordu geleceði
Yükleniyordu geleceðin halifesini
Yükleniyordu þehidini ve zalimini.
Yer gök þahitti bu yüklenmeye
Yüklendi zorluðu,
Yüklendi anneliði,
Ve yüklendi alnýna yazýlmýþ kederi ve kaderi...
Bir yandan eþti,
Bir yandan anne,
Bir yandan kadýn,
Ve...
O_____________________
Her þeydi...
Bir yandan her þeyi olan Adem(as)la hayat devam ederken,
Bir yandan Habil (as) ve Kabil büyüyordu.
Belki de gözü gibi baktýðý ciðerleri,
Ciðerini dele dele büyüyorlardý.
Belki de hani
Anlardý ya kadýnlar,
Hani anlardý anneler,
O incecik bir hisle
Ýþte tam orada...
Ýki arada bir derede kalmaktý anne olmak.
Ýki evladýn arasýnda,
Ýki karýndaþýn arasýnda
Ýyi ile kötünün,
Güzel ile çirkinin,
Hakla batýlýn ,
Yani...
Habil (as) ile Kabil ’in arasýnda kalmaktý.
Ýþte tam burada
Ýlk kez kadýn olarak yaratýlan,
Ýlk kez anne olma þerefine nail olan,
Ve ilk kez ciðer ateþi gören kadýndý Havva(as)
Ve anladý ki Havva,
Ve anladý ki kýyamete kadar gelecek
Tüm analar ve kadýnlar,
Kadýnlýk zor, analýk zor
Düþerken Habil(as), Kabil’in zalim taþýyla yere
Kýyamete kadar düþecekti tüm þehitler.
Ve þehitlere þahitlik edecekti yerler ve gökler
Ve Habil(as) þehit oldu yerlerin ve göklerin þahitliðinde.
Bedeninden akan tertemiz kanýyla düþtü topraða
Ve düþtü ateþ Havva’nýn ana yüreðine.
Ýþte böyle bir þeydi
Kadýn ve ana olmak.
Yüreðe ateþ düþmekti.
Köz köz,
Kor kor,
Alev alev yanmaktý.
Ýþte ondan zordu ana olmak,
Ýþte ondan zordu KADIN OLMAK...
BANA ADEM’DEN YAZ DERLER;
BEN ADAM DEÐÝLÝM KÝ, ADEM’ÝN HALÝNÝ BÝLEM,
BEN KADINIM HAVVA’NIN HALÝNDEN SÖYLEYEM...
DEVAM EDECEK_____________________
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.