Bana gözlerini yurt eyle öleyim sevdiğim

Yokluðun yüreðime bir son vuruþtu
Pimi çekilmiþ bir el bombasý gibi
Yüreðim þarampnel parçalarýna ayrýlmýþtý
Her yer can kýrýklarýmla doluydu
Üstelik ikimize ait hiçbir stranda adýmýz geçmiyordu
Allah’a el açýp seni diliyordum
Sen yüreðimden beni defalarca vuruyordun
Sen vuruyordun yüreðimden beni
Ben defalarca yokluðuna direniyordum
Belki de yüreðim benden çok sana aitti
Benden çok sana sarýlýyordu
Benden çok sen oluyordu
Yokluðunda idama mahkum bir adamým þimdi
Dar aðacýna bedenimi asarlarken
Bir bankýn köþesine yanlýzlýðýmý yatýrýyordum
Göðü üstüme örtüp
Gözlerimi yumuyordum
Sanki yasa dýþý bir sevdaydý benimkisi
Yurdundan sürgün edilmiþ bir çocuðun, mülteci bakýþlarý gibi,

Sen, daðlarýn baðrýnda açan KARDELEN’sin sevdiðim
Özgürlük daðlarýnda
Ulaþýlmasý zor olansýn
Dicle gibi berrak akarsýn
Fýrat gibi asil bakarsýn
Sen mem-ü zin sin
Sen acýlarýmýn ilacýsýn
Sen gönlümün dilberisin
Hayatýmsýn bu cihanda
Yani yüreðimsin sevdiðim

Bu þehir þimdi sensiz sevdiðim
Bu þehir sensizken
Kar altýnda kalmýþ gibidir
Heryerim buz kesilir
Üþürüm senden habersiz
Senden habersiz ölürüm
Güneþin doðup doðmamasý umurumda deðil sevdiðim
Bana gözlerini yurt eyle öleyim sevdiðim

Ýbrahim DALKILIÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: