Her gördüðümde onu. Ayný gülen gözler, Ayný masum çehre. Hele bir þey var ki! Yaz kýþ deðiþmeyen, Üzerindeki elbise. Elbise ki utangaçlýðýna vesile. O duygunun yeri de, Küçücük yüreðinde. Yüreðinin izi düþmüþ yüzüne, sesine ... Benim de ilk utanmýþlýðým böylesine. Gözlerimin içine içine bakýþlarý, Unutamýyacaðým bir dersti, Belki de ölesiye. Düþündüm sonra Bu bayram , O’na bayram hediye etmeliyim diye. Yer deðiþtirmeliydik hemde. Ýlk olmalýydý . Hem ona, hem de bana. Ben ilk kez eski (!) O da ilk kez yeni bir elbise giyinmeliydi Ve hatta kuþanmalýydý. Bu hediyeyi ben vermeliydim. Benim armaðaným olmalýydý. Hatamý telafi etmeli. Birikmiþ borcumu ödemeliydim.
Bunu bu bayram yapmalý ! Çocuða ’bayram’ Bayrama da yeni bir ’çocuk’ vermeli Zaten bayramlar da Bunun için deðiller mi ?
Sevda KARA 19.07.2013 - 17.35
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevdanisa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.