Sevgiliye Mektup
Sevgiliye Mektup
sevgili!...
Sana kýrýk bir kalemle yazýyorum,
Gönlüm kýrýk dökük yokluðunda,
Kalem kýrýk olsa ne yazar?
Sana bir söz vermiþtim ya!
Tutamadým sevgili sözümü.
Hani hep gülecektim ya,
Sen gittiðinden beri gözlerim hep nemli,
Kirpiklerim hep ýslak.
Bana þuan kýzýyorsun biliyorum,
Ben senin bu halýný sevmiyorum dediðini duyar gibiyim.
Elimde deðil sevgili.
Beni sensiz býraktýðýndan beri,
Artýk gece gündüz fark etmiyor benim için,
Bir hayal aleminde yaþar gibiyim.
Þu iþim olmasa hani,
Çocuklar olmasa anlamayacaðým!
Ne zamanýn kaç olduðunu,
Ne gecenin ne gündüzün ne vakit olduðunu,
Sen gittiðinden beri, hep karanlýklardayým sevgili,
Hayatýn bir köþesine çekilmiþ,
Ölümle yaþam arasýnda bir yerdeyim,
Yaþýyor muyum,
Buna yaþamak denirse, evet yaþýyorum.
Meðer seni ne çok sevmiþim ben, bu kadar kýsa zamanda,
Meðer ben sen olmuþumda, haberim yokmuþ.
Anlamadýðým seni bu kadar ölümüne severken,
Nasýl izin verdim gitmene!
Diyeceksin ki unut beni belki de,
Peki insan kendini unutur mu sevgili?
Sen ben olmuþken, unutmak mümkün deðil elbette,
Haný telefon çalsa, merhaba diyen sesini duysam,
Yeniden yaþama dönmez miyim seninle!
Daha bir özlemle sevmez miyim?
Þuan kapýdan sen girsen ve ben boynuna sarýlýp,
Bu defa sevinçten aðlamaz mýyým sevgili?
Gene inadýn tuttu biliyorum,
Þuan bana kýzýyorsun, bunlarý okurken,
Bu kadar telaþa ne gerek var!
Bir yere giden mi var, dediðini duyar gibiyim.
Sen öðrenemedin.
Sensiz her aným cehennem gibidir,
Sensiz yaþayamam ölürüm bilemedin mi, sevgili ?
Sen ki her þeyi en iyi bilirsin!
Bunu da bil sevgili!..
Biliyor musun? Artvin’e bahar geldi!
Gelincikler, menekþeler çiçek açtý,
Her yerde tam bir bahar havasý,
Bir benim gönlümdeki, dallar kurudu.
Baharlar açardý gönlümde,
Sen yoksun.
Yokluðunda, tomurcuklarým soldu,
Hazan olan gönlüme, yeniden bahar gelir mi sence?.
Bugün seni görmeyeli aylar olmuþ!
Sevdalýsýný bekleyen genç kýzlar gibi, bekliyorum yolunu!
Bana gelecek misin, gelmeyecek misin onu bile bilmezken,
Aslýnda saymak istemiyorum günleri!
Ama gönlüm sayýyor, beni dinlemiyor bile,
Artýk sana yalvarmaktan ,
Suskunluðuna son ver demekten, yorulsam da,
Yeter aðlatma beni daha fazla!
Bu özlem narýnda yakma bedenimi.
Gel artýk sevdam!
Bana sensizliði yaþatma ne olur.
Beni býrakma,
Boz þu suskunluðunu…..
Söz vermiþtim kalemi almayacaktým elime,
Yazmayacaktým tek bir kelime.
Konu sen olunca,
Aþkýn o kadar büyük ki içimde,
Durduramýyorum ne sözümü, ne kalemimi,
Gene doldu taþtý hasretin.
Ve ben gene kalemimle paylaþtým, sensizliðimi,
Sana diyeceðim son þey!
Duy sesimi sevdam!
Yaþatma onca güzellikler varken,
Bana sensizlik cehennemini.
Seni çok ama çok seviyorum,
Bunu sakýn unutma sevgili!...
Gülden TAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.