olduðum yeri tarif etmek zorunda mýyým tek odaklý bir çukurun yaygarasýndan baþka ses nöbetçileri akýþýyor renk saðanaðýna gömülmüþ mühim hatlar ölülerin kendi korkularýna gömülme provasýný basamaklardan yuvarlayan karanlýklara söylüyor uyanýr uyanmaz içinize
dýþtan içe sessizlik kim bilir ki aðladýðýmý tasaruffunu çoktan yitirdim göz yaþlarýmýn ýþýksýzým mavi sizim sarý sýcak çok uzak rüyalarýn cambazýyým ehliyetim kompetan
memnuniyet atýmýný yitirmiþ her dilek sonsuza kadar yaþýyamaz bunu uzatarak ýþýða kadar götürün ürkme nedenini boþaltýp rahatlayan notalara pervaneler takan körler uyandýrýlsýn ve birleþtirme biçimini karanlýklara yuvarlayan ölüler
bütün korkular sana yakýnlaþmayý emrediyor sarýlarak ölen mutluluk adýna her parça yeni bir gök ucuna kenetlenecek ve dudaklarýný öperken hissettiklerim gözlerine.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.