SEVDANIN ŞAİRİYDİM

Sevdanýn þairiydi’m canda acý kol gezer
Þimdi çekilmez dertler beni kurþuna dizer
Hayatla kavgam bitmez gönül zulümden bezer
Sustu dillerde aðýt dermaný arýyorum

Kalemden kan damladý beni gören aðladý
Gönül bu tutulupta beni her gün daðladý
Köle gibi zincire bedenimden baðladý
Yerle gök arasýnda geceler sarýyorum

Gözümde pýnar coþtu yaþlar döküldü kaldý
Acýlarým sineye hasretlik acý saldý
Vurgunlar düþtü bana ömür sýrlara daldý
Dar vakitli zamanlar hüzünlere varýyorum

Aþkýmýn güllerini kurutup ellerimde
Hüzünlenip aðlarým beddua’m dillerimde
Akýyor ömür candan hayatýn sellerinde
Yüreðimde resmiyle acýmda duruyorum

Ürktüm korkularýmda sokaklarda yürüdüm
Ayaklarým tutmuyor bedenimi sürüdüm
Küstüm de yaþamaya cana acý bürüdüm
Ümitsiz yollarýmý meçhule karýyorum

HAMÝT KARACA 18.7.2013 00:50
Sosyal Medyada Paylaşın: