Bülbül güle gül bülbüle aþýk derler ya, Ýþte öyle sen bana ben de sana aþýðým, Aþýðým caným aþýðým. Gecenin zifiri karanlýðýydý, Odam ýssýz bense tek baþýma yapayalnýzdým.
Güneþ batmýþ herkes yatmýþtý, Gökyüzünde öbek öbek serpilmiþ yýldýzlar Ve de içinde sadece sen vardýn. Derin uykulara dalmýþtýn dahasý, Üzerin de açýk kalmýþtý açýk kalmýþtý.
Kuytu köþelere baktým Olmadý bir iki kibrit yaktým, Oksit sarýsý saçlarýný avuçlayýp sevdim, Gecenin hüznüne dalmýþtý masum yüzün, Kapalýydý zeytin karasý her iki gözün.
Buldum bir iki giysi parçasý, Örttüm buz kesilmiþ bedenini, Çözemedim nedenini, Okþadým o caným narin ellerini, Ve dahasý yüreðimi yüreðinin yanýna koyup gittim.
Sýzývermiþim ben de dýþarýda bir duvar kenarýnda, Elimi attýðýmda sular vardý gözlerimin pýnarýnda, Ýþime bile geç kalmýþtým koþtum koþuþturdum Zamana yine yenik düþtüm. Benim de bedenim senin bedenin gibi yorulmuþtu.
Yüreðim peþinde koþan bir sevdalý þimdi, Hadi bu bir rüya de, Uyandýr beni güldür Hüzünlerde kalan yüreðimi Hadi sevdiðim ne olur ne olur uyandýr beni .
16.05.2012-AHMET ACAR SÝVAS
TEÞEKKÜR : Þiirimi güzel buðulu sesi ve usta Yorumuyla okuyan saygýdeðer Dr.Funda SAÐLAM Hanýmefendiye çok teþekkür ederim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
AHMET ACAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.